O mosteiro, que ten 800 anos, escóndese nas terras de Becerreá.

PENAMAIOR, ILUSTRE DESCOÑECIDO.

As veces hai lugares e monumentos que, sen saberse moi ben o porqué, caen nun inxusto olvido. Verbigracia, o antigo mosteiro de Penamaior, nas terras ilustres de Becerreá. Esta obra cisternense data do século XII( 1177, reza no curioso tímpano) e hoxe desempeña o seu papel como templo parroquial. O mosteiro ademais, atópase nunha fermosa e tranquila paisaxe ao que merece a pena dedicarlle un sosegado paseo nun momento libre.

A estrada N-VI serve de punto de partida. Xusto no límite municipal entre Baralla e Becerreá, unha pista de terra descende polo val. En caso de dúbidas hai que p reguntar en A Castela, as dúas casas que hai xunto a curva da carretera xeral.

Postos xa en bon camiño, este baixa e cruza o Rego do Convento para logo subir zigzagueando hacia Arandedo, pequeño casarío cun solo veciño. Segue polo aplanado cume da Serra do Vilarín e, cando empezan a baixar, aparecen as esacas vivendas da aldea de Vilarín cuxo nome denota a influenza do idioma astur. Os viciños de Vilarín chaman camin concejil ao seguinte tramo da ruta.

O camiño así denominado era o que se usaba para baixar ata a igrexa de Penamaior antes da existencia dunha moderna pista. O excursionismo disfrutará do tramo, pois o sendeiro baixa entre carballos e bidueiros case ate o antigo mosteiro. O monumento encontrase nun valiño que hai con algún prado. Como tramo final suxírese(si o tempo está seco) segue o vello camiño que arranca detrás da igrexa : conduce á aldea cercana de Touzón.

Subida por: Manuel Carril Veres

Ruta da Braña

Subida por: David Villares Fraga

Por terras de Pondal

Un percorrido polos suaves vales que nos levan á capela de San Blas

Desnde a beleza paisaxística de Ponteceso, xa cantada nos poemas de Pondal, ata un lugar encantado, donde, no alto dunha montaña, encontrase a capela de San Blas, dicorre a ruta proposta. Pola parte oeste da capela hay un desnivel e ao fondo corren as augas dun pequeño regueiro, o río do Pozo da Horca, que nese mesmo lugar forma unha pequena fervenza. En torno ao pozo, que parece non ter fin, conservanse lendas relacionadas con ouro oculto.

O camiño comeza na ponte que lle da nome ao pobo de ponteceso. Xusto a esquerda encontrase a casa de Eduardo Pondal, poeta que tanto alabou a zona do Anllóns na súa obra. E non é para menos, pois pronto o viaxeiro atopará no encoro da Saimia un lugar pintoresco en torno a un dos muíños máis antigos de Galiza.

Xa no concello de Cabana, no kilómetro 7,8 o asfalto da paso a unha pista pola que o excursionista ascenderá durante 600 metros. Pronto se atopará coa Pedra da Baneira, que servía de guía para os mariñeiros de Malpica.

A seguinte parada é a vella torre da Penela, un torreón do século XVI que se encontra escondido entre as casas do lugar en lamentable estado de abandono. A partir de aquí comezara un fermoso e maravilloso descenso por vales. Ao chegar ao lugar da Cuncha, o asfalto deixa paso a un camiño que vai dar a unha pista. Poucos metros despois se divisa a capela no alto dun outeiro. Un pouco mais adiante, á esquerda podrá ver unhas pedras que lle servirán para atravesar o regato, para logo escalar para acceder á capela. A romaría do santo da gorxa celebrase no mes de abril.

-AXENDA PRÁCTICA

Cómo chegar: Non ten pérdida: o kilometro 0 está xunto a ponte que da entrada a Ponteceso, na LC-430.

Dónde comer: A poucos metros da ponte está a Casa Eiroa, en Pontecso (Teléfono: 981 714 008). En esta casa de comidas tradicionais tense a oportunidade de degustar unha cazola de angulas (en temporada) ademais de unha gran variedade de platos.

Dónde dormir: Casa Varela, en Ponteceso (Teléfono: 981 714 303). Problema: casi sempre está cheo.

Mapa recomendado: Instituto Xeográfico Nacional. 1:25.000, Laxe. 43-IV